Levamos certo retraso á hora de incorporar á web municipal as estreas semanais do proxecto Chanfaina Lab. Esta semana imos apretar o acelerador e poñernos ao día, para o que debemos empezar falando das “Tres videohistorietas” filmadas pola realizadora Claudia Brenlla. O tríptico compóñeno curtas dentro dunha curta caracterizada por un humor absurdo e, segundo a autora, unha certa inspiración na obra ilustrada de Edward Gorey. “As xemelgas sordomudas”, “O camiño do Norte” e “A verzafilia e outras filias de Pastora Naraío” conforman esa mestura de situacións onde as persoas actúan instintivamente nun mundo seccionado en latitudes e lonxitudes, salpicado de idiomas e signos. Manolo González fai as presentacións en Fálame de San Sadurniño tanto da peza como da súa autora.
De pai e nai de Galicia, Claudia Brenlla naceu en Brasil en 1964. Licenciada en Dereito, introduciuse no cinema da man do Cineclube Lumiére e da rodaxe de “The last Patrol” (Cora Peña, 2000). Como integrante do colectivo vigués “La Casa Mortimer” aprendeu os distintos oficios do cinema en rodaxes de ficción fantástica.
Entre 2001 e 2004 realizou dous documentais etnográficos para a serie de TVE “Sound stones, músicas del mundo”, gravados en Cabo Verde e Santo Tomé e Príncipe, titulados “Cabo Verde Morabeza” e “Leve–leve, unha rumba africana”. A partir de entón comeza proxectos dunha maior implicación persoal, como o documental“O club dos sen teito” (2008), gravado durante unha longa estadía en Brasil. As imaxes rexistradas nese país levárona a desenvolver un proxecto de longametraxe experimental sobre as emocións, “Animus mutandi”, que non chegou a rematar.
Tamén en 2008 presentou a curtametraxe “Bata por fóra (muller por dentro)” un filme de linguaxe arriscada que continúa a ter proxección en festivais e foros documentais, educacionais e artísticos e foi emitido no programa “Metrópolis” (TVE). A comezos de 2016 a cineasta dirixe “Ambos mundos” para o ciclo “Visións” , película colaborativa composta por dez curtametraxes realizadas por mulleres cineastas da provincia de Pontevedra.
Claudia veu “cociñar” na Chanfaina lab cunha idea fixa e un par de ingredientes, mais disposta a xogar coa experimentación libre: “Cando cheguei a San Sadurniño os ingredientes da miña receita eran as verzas, a “viñeta visual”, a obra ilustrada de Edward Gorey e os audios radiofónicos da historiadora colombiana Diana Uribe. A idea de ensaiar cun concepto de viñeta visual leva comigo moitos anos: un plano fixo no que se desenvolve unha acción que pode complementarse cun texto breve. Cada viñeta dá paso a outra nun breve espazo de tempo e isto pode supor unha valiosa ferramenta de sobresaltos de emocións. Este prantexamento visual lévase ben co estilo de Edward Gorey. Desfruto moito coas súas personaxes introspectivas e intrigantes, co seu humor tan negro e ao mesmo tempo tan naif. En canto ás verzas encántanme todas elas, a súa forma ofrece grandes posibilidades expresivas que espero seguir indagando. O Chanfaina Lab pareceume unha ocasión boa para ensaiar combinacións de todos estes elementos, de información textual, visual e sonora e comprobar os seus efectos. Tiña pensado centrarme soamente nunha muller “verzafílica”e solitaria cuxa afección pola radio a puña en contacto co resto do mundo, levándoa moito máis aló da súa leiras”.
“Acudín a San Sadurniño -prosegue Brenlla- cunha radio antiga, unha lupa para facer algún planiño dos pulgóns das verzas e algo de vestiario. O equipo da Chanfaina púxome en contacto coa fantástica María Sánchez, de Naraío e a súa cadela Bernike. Mágoa que María non dispuña de toda a fin de semana así que o domingo ás marabillosas compañeiras Lara e Noa Castro -“personaxes Gorey”cento por cento-, aceitaron participar nuns planos. Como tiña a teima de contar con verzas moi altas e non as atopara en San Sadurniño, a videohistorieta “O camiño do Norte” graveina preto de Vigo, onde vivo. No proceso de edición tratei de presentar unhas figuras humanas que constrúen a súa vida e os seus momentos dun xeito libre, sen impoñerse limitacións paralizantes: as xemelgas xordomudas cantan, as peregrinas chinesas mergúllanse sen medo nun bosque de plantas descoñecidas e Pastora vive nun mundo tan ancho como pode imaxinar”.
“Tres videohistorietas” é unha filme que procura reflectir o moi particular sentido do humor do singular artista estadounidense Edward Gorey, cun humor entre macabro, absurdo e bizarro. Claudia utiliza o territorio de San Sadurniño para poñer nel un universo estrafalario que pretende acadar a perplexidade, mais tamén a complicidade das persoas espectadoras: “Agardo que o espectador pase un bo rato aínda que me gostaría que o seu visionado causara unha reacción o máis parecida posible á que experimento eu ante algúns dos textos e das ilustracións de Gorey: sorpresa e desconcerto seguidos dun sorriso, moitos interrogantes, curiosidade e ata afecto polas personaxes.”
Así pois, nesta ocasión a Chanfainalab invítavos a degustar un menú ben exótico composto por tres pequenos pratos , con chinesas peregrinas, xemelgas inquietantes, un titorial de usos creativos das verzas e variadas sorpresas con estéticas, músicas e audios doutras culturas. Todo elo mesturado e aderezado con mimo e agarimo polo talento enerxético de Claudia. De seguro que non deixará a ninguén indiferente.
